İslam dini içerisinde mekke dönemi değilde, büyük çoğunlukla medine dönemi ile başlayan ve günümüze kadar devam eden bir aktörlük müessesesi vardır.
Aktörlük deyince sinema aktörlüğünden bahsettiğimi sanmayın , kelime manası itibari ile aktör ;kendini olduğundan başka türlü gösterebilen, gösteren kimseye denir.
İslami terim olarak da aktörlük en çok münafık kelimesi ile aynı eşdeğerde olabilir.
Günümüzde hayatımızın her safhasında karşılaştığımız bu aktörler, ne yazık ki bundan önce olduğu gibi bundan sonrada olacaktır.
Aslında bu yazıyı yazma maksadım, sevdiğim, saydığım, büyüğüm bildiğim insancıkların, arkamızdan konuştuklarını, artık hiç çekinmeden yapmaya başlamalarından sonra oldu.
Daha öncede biliyor, duyuyor, anlıyorduk ama, şimdi Müslüman maskesi altında daha rahat ve Hz Allah dan daha korkusuzca yapmaları bizi derinden üzdü.
Efendimiz s.a.v "kıyamete yakın iki şeyi bulmak zor olacaktır, bunlardan ilki helal lokma, ikinciside sadık dosttur" hadisi şerifini düşününce ahir zamanda olduğumuzu bir kez daha, daha iyi algılamış oldum.
Ne yazıkki hayatımızın içerisinde sadık dost bulmak da zorlaştı,insanların iki yüzlü olmaları, güven duygusunun yok olmasına sebep oldu.
İyi şeyler yapmaya çalıştıkça, saldırıların artmasını, meyve veren agaç taşlanır düşüncesi ile bertaraf etmeye çalışırken, sevdiğimiz, saydığımız insancıkların da bu tür iki yüzlü ve aktörce tavırlarını görmek, tiksindirici bir durum haline geldi.
Senin yanında dostluk nişanları sallayan kişilerin,senin olmadığın yerlerde,"ben onun yanında öyle davranıyorum, yoksa aslında öyle değil" gibi cümleler kurması, kuranı hakimdeki Hz Allah ın bizlere verdiği örneği aklımıza getirdi.
Bakara 14.Ayet: (Bu münafıklar) müminlerle karşılaştıkları vakit «(Biz de) iman ettik» derler. (Kendilerini saptıran) şeytanları ile başbaşa kaldıklarında ise: Biz sizinle beraberiz, biz onlarla (müminlerle) sadece alay ediyoruz, derler.
İşte böyle bir durum sonrası acizane"şeref insanın içinde olacak azizim,zaten herkesin dilinde demekden başka bir şey gelmiyor.
Vesselam