MESLEKİ DEFORMASYON

Çalışma hayatına; büyük bir aşk, şevk ve heyecanla idealist olarak başlayan bir çok insan, ilerleyen yıllarda rutinin getirdiği tekdüzelik ile birlikte tükenmişlik sendromu yaşadıkları doğrudur. Bu yüzden de bir ömür boyu hiç yorulmadan çalışabilmek için yaptığınız işi sevmeniz esastır. Sevmediğiniz işi yaptığınız zaman sıkılmanız, tekrara düşmeniz ve de rutinin çarkları arasında yok olmanız kaçınılmazdır. Bu durum motivasyon kaybı ile birlikte; halsizlik, uyumsuzluk, sürekli yorgunluk, sinirlilik, hırçınlık ve nobranlık ile birlikte verimsizlik bunun yanında iş kayıplarına sebep olacaktır. Kendinizi sürekli geliştirecek tutum ortaya koymak, kabuğunu kırmak ve kendini gerçekleştirmek mesleki deformasyonu önleyen davranışlar olsa da hiç kimse kendi konfor alanının dışına çıkmadığı için bunu gerçekleştirmek çok kolay değildir. Kamuda emeklilik yaşı 65 olduğu için bir çok insan daha öncesinde emekli olmuyor. Emeklilik ile birlikte gelir kaybı yaşıyor olması tek engel olarak karşısında bir duvar gibi durmaktadır. Bu yaşa gelmiş birisinin sırf tecrübesi için orada tutulması hiç bir mantıkla izah edilemez. Fiziki olarak güç kaybetmiş, yorulmuş, mental olarak kopmuş, aidiyet ve sadakatini yıllar önce kaybetmiş birisi kuruma sadece kambur olmaktadır. İşte mesleki deformasyon dediğimiz olay tam da budur. Dışarıda üniversite mezunu bu kadar işsiz genç varken sırf yaşını doldurmayı bekleyen milyonların olması kabul edilebilir değildir. Özel sektörden emekli olmuş birisi olarak, rica minnet ve de faydalı birisiyken sadece 52 yaşına kadar çalışabildim. Benden sonra da işletme batmadı ve yoluna gençlerle devam etti. Bu arada hem ben tükenmişlik sendromu yaşamadım hem de işletme; genç, dinamik ve zinde elemanlarla verimli bir şekilde performansını üst düzeye taşımış oldu. Bu sirkülasyon ekonominin ve endüstrinin sürdürülebilir bir şekilde yoluna devam etmesi açısından rasyoneldir. Bunu kamu yapamadığı için de siyasilerin arpalığı olarak hantal yapısı ve verimsizlik örneği ile ülke için de ayak bağı olmaktadır. Reel sektör olmadan sadece hizmet sektörü ile bu ülkenin kalkınması ve ilerlemesi mümkün değildir. Üretim, tasarruf, ihracat olmadan cari açığın kapanması söz konusu olmadığına göre hantal devlet yapısı sil baştan düzelmedikçe tek başına kurtuluş mümkün değildir. Sonuç olarak; çalışanları tükenmişlik sendromuna sokan mesleki deformasyon oluşmadan hem bireysel hem de idari anlamda tedbir almak elzemdir. Yoksa; eşitsizlik, adaletsizlik, liyakatsizlik, verimsizlik ve vizyonsuzluk ile oluşacak kayıpları telâfi etmek kolay olmayacaktır. Esenlik dileklerimle, Erol Aydın