KESİN DAVET 63 İMAN HEM DÜNYA VE HEM DE AHİRET SAADETİ KAZANDIRIR Önümüzde sonsuz hayata bir yolculuk var ve anne rahmine adım atınca başlıyor. Mahkemeyi Kübra dediğimiz büyük mahkemede yolculuk son buluyor. Ondan sonra artık sonsuz bir hayatta, herkes sadece dünya hayatında işlediği amellerine göre; ya ebedi saadete veya ebedi cezaya hak kazanmış oluyor. Şualar’dan aktaracağımız bahis, bu yolculuğun sonunda neler olduğunu kısaca anlatmaktadır: Nasılki Cennet bütün vücud âlemlerinin mahsulâtını taşıyor ve dünyanın yetiştirdiği tohumları bâkiyane, sonsuz bir şekilde sünbüllendiriyor, öyle de; Cehennem dahi, hadsiz dehşetli adem, yokluk ve hiçlik âlemlerinin çok elîm, acı veren neticelerini göstermek için o adem mahsulâtlarını, yokluk ürünlerini kavuruyor ve o dehşetli Cehennem fabrikası, sair, diğer vazifeleri içinde, âlem-i vücud, varlık alemi kâinatını  âlem-i adem, hiçlik dünyası pisliklerinden temizlettiriyor. Bu dehşetli mes'elenin şimdilik kapısını açmayacağız. İnşâallah sonra izah edilecek.    Hem meleklere iman meyvesinden bir cüz'ü ve Münker ve Nekir'e ait bir nümunesi şudur: Herkes gibi ben dahi muhakkak gireceğim diye mezarıma hayalen girdim. Ve kabirde yalnız, kimsesiz, karanlık, soğuk, dar bir haps-i münferidde  bir tecrid-i mutlak içindeki tevahhuş ve tek başına hapiste  tam bir yalnızlık içindeki korku ve me'yusiyetten tedehhüş ederken,  ümitsizlikten dehşete düşerken, birden Münker ve Nekir taifesinden iki mübarek arkadaş çıkıp geldiler. Benimle münazaraya başladılar. Kalbim ve kabrim genişlediler, nurlandılar, hararetlendiler; âlem-i ervaha, ruhlar alemine pencereler açıldı. Ben de şimdi hayalen ve istikbalde hakikaten göreceğim o vaziyete bütün canımla sevindim ve şükrettim. (20/255)   KABİRDE SORU MELEKLERİ İLE İLİM SOHBETİ   Dünyada işlediğimiz her iyi amel,  sabırla geçirilen sıkıntılı ve hastalıklı hayat, tevekkül ile karşılanan yokluk ve fakirlik, çaresizlikle yaşanan mazlumiyet hayatı ve hatta şükür içinde geçirdiğimiz önemsiz bir memnuniyetsizlik,  o hayata sermaye ve  güzel amel olarak gidip,  hesap günü terazimizin sevap kefesine koyulacağı rivayetlerle bildirilmektedir. İlimde üstünlük kazanan,  özellikle de tefekkür ile Marifetullah ilminde ileri gidenlerin,  kabir hayatında karşılaşacakları manzara tabiki bir başka olacaktır.  Bakınız Şualar’da bu konu nasıl tasvir edilmektedir:   Sarf ve Nahiv ilmini okuyan bir medrese talebesinin vefat edip, kabirde Münker ve Nekir'in: "Men Rabbüke"= "Senin Rabbin kimdir?" diye suallerine karşı, kendini medresede zannedip Nahiv ilmi ile cevab vererek: "(Men) mübtedadır.  (Rabbüke) onun haberidir; müşkil bir mes'eleyi benden sorunuz, bu kolaydır." diyerek, hem o melaikeleri, hem hazır ruhları, hem o vakıayı müşahede eden orada bulunan bir keşf-el kubur velisini güldürdü ve rahmet-i İlahiyeyi tebessüme getirdi, azabdan kurtulduğu gibi; Risale-i Nur'un bir şehid kahramanı olan merhum Hâfız Ali, hapiste Meyve Risalesi'ni kemal-i aşkla yazarken ve okurken vefat edip kabirde melaike-i suale mahkemedeki gibi Meyve hakikatları ile cevab verdiği misillü; ben de ve Risale-i Nur şakirdleri de, o suallere karşı Risale-i Nur'un parlak ve kuvvetli hüccetleriyle istikbalde hakikaten ve şimdi manen cevab verip onları tasdike ve tahsine ve tebrike sevkedecekler inşâallah.  (20/255)   Prof. Dr. Cahit Kurbanoğlu 22.04.2020